زن مظهر جمال، مرد شیفته جمال

بر خلاف گفته عده ای که حجاب را تنها امری شخصی تلقی می کنند، حجاب مسئله ای اجتماعی است که مستقیماً در روابط جامعه مؤثر است. وضع ظاهری افراد در دید و روح ناظرین اثر می گذارد. این وضع ظاهر برای اهل اخلاق و دین، بالاترین ضررهای معنوی را دارد. پس رعایت نکردن پوشش، در حقیقت تجاوز به حقوق و آزادی معنوی و روحی دیگران است. در مورد دلایل پوشش می توان چند مورد را ذکر کرد:

استحکام پیوند خانوادگی : هرچه سبب تحکیم پیوند خانوادگی و صمیمیت رابطه زوجین گردد، برای کانون خانواده مفید است. اختصاص یافتن امور جنسی به محیط خانواده و در چارچوب ازدواج، پیوند زناشویی را محکم می کند و درمقابل، فراهم بودن شرایط برای بهره گیری و لذت در بیرون از خانه موجب دلسردی مرد به همسرش خواهد شد.

پیشگیری از خشونت علیه زنان : زن مظهر جمال و مردشیفته جمال زن است، تفاوت در حد پوشش به سبب همین تفاوت طبیعی زن و مرد است. پوشش زنان، زمینه تحریکات جنسی را کاهش می دهد و موجب می شود که کسی مزاحم زنان نشود. بدین ترتیب، پاکی و شخصیت زنان از طمع و آزار بیماردلان حفظ می شود و از خشونت علیه زنان، تجاوزات و … پیشگیری می شود.

امنیت و آرامش روحی و روانی : غریزه جنسی، بسیار نیرومند است و هرچه بیشتر اطاعت شود، سرکش تر می شود. اسلام به قدرت این غریزه توجه دارد و برای تعدیل و رام کردن آن، تدابیری را اندیشیده است. حجاب، آزادی زنان را سلب نمی کند بلکه آزادی را از مردان بیماردلی که قصد لذت جویی هوسرانی دارند، سلب می کند. حجاب به زن احساس امنیت و آرامش می بخشد، زیرا مانع از دست دادن شخصیت و شأن او می شود، به همین علت حجاب را مصونیت می دانیم؛ زیرا حجاب از حریم شخصی که با هیچ چیز نمی توان آن را معامله کرد، صیانت می کند.

حفظ کرامت انسانی زن : دین برای حضور انسانی زن و فعالیت او در اجتماع اهمیت خاصی قائل شده است، اسلام با اصل بیرون رفتن زن از خانه و فعالیت اجتماعی، سیاسی و اقتصادی زن مخالف نیست، حتی بر مواردی همچون علم آموزی سفارش می کند. اما همه این امور باید در چارچوب دستورات و معیارهای اسلامی باشد، آنچه مانع تحرک جامعه می شود، پوشش زنان نیست بلکه مانع حقیقی پوشش نامناسب است. اختلاط، بد حجابی و بی حجابی موجب بهم خوردن اخلاق و نظم اجتماعی می شود. حجاب روش عاقلانه ای برای جلوگیری از این اختلال و فرسایش نیروی کار جامعه است.