قدم زدن در جاده ی حیا

راهکارهاى دستیابى به حیا:
۱- اجتناب از گناه و لو گناهان کوچک چه اینکه اگر انسان در گناهان کوچک بى مبالاتى کند کم کم در انجام گناهان بزرگ گستاخ می‏ شود.

۲- انجام واجبات و تکالیف دینى به نحو صحیح بهترین تمرین براى تقویت ایمان و در نتیجه حیاء در انسان می ‏شود.

۳- عمل به مستحبات و دورى از مکروهات در حدّ امکان

۴- معاشرت و دوستى با افراد مؤمن و در عین حال اجتماعى (دوستان اهل مسجد و هیات)

۵- دورى و قطع ارتباط از افراد گناهکار که گستاخانه هر عمل زشتى را مرتکب می شوند.

۶- از پرگویى اجتناب کردن و بقدر ضرورت سخن گفتن چه اینکه در روایات آمده کسى که خیلى حرف میزند لغزشهاى او زیاد می شود و بدنبال آن شرم و حیاء او کاهش پیدا می کند.

۷- هرگاه میخواهید اظهار نظر کنید اول کمى فکر کنید و با تأمل و احتیاط سخن بگوئید و نظر خود را بیان کنید.

۸- اگر یقین به صحت چیزى ندارید از بیان آن بصورت قطعى خوددارى کنید و اگر هم چیزى در مورد آن گفتید با لفظ شاید و امکان دارد اینچنین باشد سخن بگوئید.

۹- نگاه خود را کنترل کنید و به هر صدایى گوش ندهید و دست به هر کارى نزنید و قدم در هر راهى بر ندارید بلکه تمرین کنید که اعضاء و جوارح شما در اختیار خودتان باشد و از هر غذاى شبه‏ناکى تناول نکنید.

۱۰- بالاخره اینکه ایمان خود را تقویت کنید و براى تقویت ایمان سعى کنید معرفت خود را نسبت به خداوند و معاد بیشتر کنید و متوجه باشید که تقویت ایمان به تدریج حاصل میشود لذا باید تمرین و پشتکار به آنچه بیان شد عمل کنید تا ان شاء الله به گوهر زیباى حیاء نائل آیید و حیاء را سرلوحه همه اعمال و رفتار خود قرار دهید.

لازم است انسان توجه کند که فرصت و مجالی کوتاه و مغتنم در دنیا دارد ولی متاسفانه خیلی آسان به پوچ و باطل و غفلت و یا تشکیک و ایرادهای بیجا آن را از دست می دهد و ناگهان سفر ابدیش با مرگ و ورود به عالم ناآشنای برزخ آغاز می شود در حالی که دستش خالی و زاد و توشه ی لازم برای این سفر تهیه نکرده است. دنیا خیلی زود و سریعتر از آنچه گمان کنیم سپری می شود، این دنیا فانی است اما حیات ابدی بعد از مرگ باقی است. اما آن حیات جای بهره بردن از توشه ای است که در این دنیا تهیه کرده ایم. سعادت و خوشبختی ابدی ما، در گرو دینداری ما و پیروی از دین کامل در دنیاست و شقاوت و هلاکت ابدی، نتیجه ی بی دینی در دنیاست.

منبع: فرهنگی و مذهبی تبیان